Dolle Mollies toespraak op Nijmeegse 1-mei demo

Wij zijn deel van de Dolle Mollies, een anarcha- feministische groep uit amsterdam. We zijn gevraagd door de organisatie tijdens deze demonstratie het thema vrouwenstrijd op de kaart te zetten. Want 1 mei betekent voor ons vandaag de dag meer dan de klassieke arbeidersstrijd van de vorige eeuw.

Sommigen kennen ons wellicht van de protesten tegen de pro life fundamentalisten van afgelopen december. Maar in de afgelopen maanden hebben we ook verschillende infoavonden georganiseerd en gaan we zo nu en dan de straat op om de stad te versieren. We richten ons op verscheidene thema’s, zoals feminisme anno nu, feminisme binnen de anarchistische beweging en commerciële uitbuiting van het vrouwenlichaam.

Vrouwen zijn altijd sterk betrokken geweest bij arbeiders- en klassenstrijd. Een van de belangrijke keerpunten in de geschiedenis is bijvoorbeeld de strijd voor het verwerven van het algemeen kiesrecht geweest. Ook bijvoorbeeld in de Verenigde Staten hebben vrouwen een belangrijke rol gespeeld bij het afschaffen van de segregatie.

De klassenverdeling zoals die ooit was is niet meer zo eenvoudig in bezitters en arbeiders te verdelen. De scherpe lijnen zijn minder zichtbaar. Nieuwe klassen ontstaan.

Wij zien een nieuwe klasse, een groep emancipeerde, hoogopgeleide vrouwen, geboren na de tweede feministische golf, opgegroeid met alle verworven voorrechten. Zij claimen hun positie op de arbeidsmarkt en carrière maken neemt hierbij een belangrijke plek in. De andere zijde van deze medaille is dat daardoor een groep minder kansrijke vrouwen in een nieuwe onderklasse belandt. Zij passen op de kinderen en zij doen het huishouden.  De ene vrouw staat zo, letterlijk, in dienst van de ander. Wij, dolle mollies, weigeren mee te gaan in deze verwrongen vorm van feminisme, waarbij de emancipatie en bevrijding van de een mogelijk wordt gemaakt door de onderdrukking en uitzichtloze situatie van de ander. Wij willen wel benadrukken dat niet de ‘powerfeminist’ het probleem is, het probleem is het PATRIACHAAT! Het patriarchaat dat de sekseverhoudingen determineert, het patriarchaat dat iedereen in een bepaalde genderrol probeert te dwingen, het patriarchaat dat mannen nog altijd vertelt dat zij superieur zijn.

Op dit moment staan we op een plek waar vaak vrouwen lastig gevallen worden. Ondanks de zogenaamde voltooide emancipatie en het idee dat de feministische strijd succesvol gestreden is zijn tunnels zoals deze, donkere steegjes en parken nog steeds onveilig. Ze worden gemeden, vrouwen trekken een broek over hun rokje aan als ze ’s nachts alleen naar huis fietsen. Dit soort maatregelen leren we onszelf nog steeds aan, en worden als normaal ervaren, om onszelf te beschermen. Nog steeds heerst het idee dat vrouwen een bepaalde mate van bescherming nodig hebben en wordt het als galant gezien als een man een vrouw naar huis fietst. Ook deze vorm van  positief paternalisme houdt de status quo in stand.

De door de overheid geïnitieerde en maatschappelijk geaccepteerde oplossing wordt geboden in de vorm van camera’s en smeris op elke straathoek. Ook deze tunnel is ‘veiliger’ gemaakt door het ophangen van camera’s. Maar wij geloven niet in symptoombestrijding, die past in een individualistische samenleving. Een echte oplossing ligt niet in het beveiligen van de samenleving, maar in een radicale mentaliteitsverandering, het creëren van een collectief verantwoordelijkheidsgevoel. Alleen als we het patriarchaat en het kapitalistisch systeem verwerpen kan iedereen ’s nachts gewoon naar huis fietsen. Alleen dan heeft iedereen gelijke kansen en kan een ieder op een persoonlijke, waardige manier bijdragen aan een normale samenleving.

WEG MET HET PATRIACHAAT!!!

CAMERA’S MAKEN DE STRAAT NIET VEILIG. WIJ WEL!!!